Friday, February 13, 2004

٭ 

ديدی که حرفهای دلم باز دفن شد در پشت خش خش برگ و صدای رود جايی که خنده به لب نقش بسته بود با ياد تو ولی دل من گريه مينمود ديدی که غرش دريا و موج بحر اطرافيان مرا غرق خود نمود اما خودش ز تحير به گوشه ای بر موجهای دلم سجده کرده بود وقتی که نيستی چه تفاوت برای من دارند کوه و آتش و دريا و رود و دود؟

عرض شد در ساعت 6:07 PM  | 

........................................................................................