٭ دوربين عکاسی ام را رو به زندگی گرفته ام و منتظر يک لحظه ام. لحظه ای که از آن عکس بگيرم تا در آن بمانم. لحظه هايم يا خالی اند و ميخواهم پُرشان کنم، يا پُر اند و ميخواهم لبريزشان کنم. هيچ لحظه ای از آنها که دوستشان دارم لبريز نميشود. دوستانم نمي ايستند. زمان نمی ايستد. دندان طمع را نکشيده ام.... دوستانم را ميگذارم و با زمان ميروم...
عرض شد در ساعت 2:04 AM  |