٭ نميدانم چرا اگر سلام ميکنم به اميد اين است که پاسخم دهند؟
و اگر کمکی ميکنم به اميد اين است که کمکم کنند؟
و اگر محبتی ميکنم به اميد اين است که محبتی ببينم؟
و اگر دری ميگشايم به اميد اين است که دری بر من بگشايند؟
و اگر عبادتی ميکنم به طمع اين است که پاداشم دهند؟
و نميدانم که چرا هنوز خود را بيشتر دوست دارم که اين همه عيب در خودم ميبينم و در ديگران نميبينم؟
عرض شد در ساعت 10:43 PM  |