عرايض
صفحه اصلی | آرشيو | فرستادن نظرات | عکس

         عرض کنم خدمتتون که ...



Friday, August 30, 2002

٭ 
” ارتفاع پست ” :

اي واي كشورم!
بيچاره كشورم!
بيچاره ايرانم!
بيچاره ايرانمون!
بيچاره ايران!
ايران!
ايران!
وچه بي غيرتم من!
وچه بي غيرت شديم ما!
وچه بي غيرت كردندمون!
وچه خوب سرمونو به چيزاي ديگه گرم كرده اند،كه صدامون در نياد!
وچه خوب مثل گوسفند، توي مترو و اتوبوس و صف شيروهزار تا دردوبلاي ديگه، ريختنمون روي هم
وچه خوب سرمونو گرم كرده اند به جا كردن خودمون توي اتوبوس يا مترو،
به اينكه بغل دستيمون داره به ما فشار مياره، به اينكه كي اول صف بوده و كي بعدا” اومده
خوب انداختنمون به جون هم!
مثل گرگ همديگرو تيكه پاره ميكنيم،
چون زورمون فقط به همديگه ميرسه
چون اونقدر پر از عقده شديم كه بايد روي سر ضعيف تر از خودمون خاليش كنيم
چون هويتمون رو ازمون گرفته اند
يه زماني ايروني جماعت براي خودش كسي بود
ولي امروز، خارج از ايران كه ميري
يه جورايي ميترسي از اينكه بفهمند ايراني هستي
ايراني خوار شده
ايراني حتي نسبت به طبيعي ترين حقوق خودش هم هيچ ادعايي نداره
ايراني اصلا” نميدونه كه كيه!
ايراني يادش رفته كه ايران مال اونه، نه مال پلنگان و شيران!
ايراني ديگه غيرت نداره
ايراني ديگه جرأتش كو كه بخواد از ميهنش، از وطنش، از كشورش،از ايرانش دفاع كنه؟!
ايراني ترجيح ميده كه دمشو بذاره روي كولش و در بره!
ايراني فقط به خودش فكر ميكنه و حاضر نيست كه منافع شخصيشو بخاطر چيزاي مسخره و پيش پا افتاده و فراموش شده اي مثل ميهن و حس ميهن پرستي و اينجور اراجيف به خطر بندازه
ايراني ديگه يادش رفته كه آرش كمانگير كي بود و...
ايراني...


بنفشه



........................................................................................

[Powered by Blogger]