٭ همه ما در روز دقايقی را به بحث در زمينه مسائل مختلف ميپردازيم. از بحث های رايج در مورد مسائل سياسی و اقتصادی و اجتماعی در اتوبوس و تاکسی تا بحثهای کارشناسی روی مسائل کاری و يا مباحث اعتقادی همه ما به نوعی درگير اين گفتگوها هستيم. آيا هدف از تمام اين بحثها يکی است؟ در چند درصد مواقع هدف استفاده از نظر و تجربهء ديگران و اصلاح ديدگاههای خودمان است؟ توجه کرده ايد در چند درصد مواقع هنگام بحث کردن صدايمان را بالا ميبريم، برافروخته مي شويم و به طرف مقابل اجازه نميدهيم صحبتهايش را تمام کند؟ فکر ميکنم که به جز من اين مشکل خيلی ها است که هدف واقعی مان از بحث به نوعی اثبات برتری خود با استفاده از ساختن يک مغلوب از طرف مقابل است. جالب اينکه در اينگونه مواقع طرفين ضمن اينکه هيچکدامشان نتوانسته اند ديگری را قانع کنند، با احساس سربلندی پيش خودشان فکر ميکنند که به برتری دست يافته اند. خيلی خوب است که وقتی حس ميکنيم هدفِ دست کم يکی از طرفين بحث تنها اثبات برتريهای شخصی است به يک لبخند اکتفا کنيم تا صحبتها تمام شود. به نظرم آرامش اعصاب اينگونه بيشتر است.
عرض شد در ساعت 10:39 PM  |